مبانی فلسفه نیچه

مبانی فلسفه نیچه به استادی دکترشروین وکیلی در تاریخ بیستم  بهمن ماه شروع شد. نشست نخستین از این دوره به شرح زیر گذشت:

این نشست با نگاهی به زندگی و آثار دلوز آغاز شد و در ادامه به دیدگاه های فلسفی و نکاتی پیرامون تفکرات نیچه پرداخته شد. در آخر نیچه در دیدگاه یاسپرس و دلوز مورد بحث قرار گرفت. در نگاه فیلسوفان یاد شده تفکر نیچه به سه دوره ی زیر تقسیم می شود:

دوره نخست؛ از سال 1872 تا سال 1875 که کتاب های «زایش تراژدی» و «تاملات نا به هنگام» در این دوره نوشته شده است.

دوره دویم؛ از سال 1876 تا سال 1881 که کتاب های «انسان بسیار انسانی»، «آواره و سایه اش» و «حکمت شادان» در این دوره به نگارش در آمده.

دوره سوم؛ خود در دو بخش قابل بررسی است. بخش اول سال 1882 تا 1885 که کتاب «چنین گفت زرتشت» به رشته تحریر در آمد و در بخش دوم که از سال 1886 تا 1888 ادامه دارد کتاب های «فراسوی خیر و شر»، «اراده معطوف به قدرت»، «تبار شناسی اخلاق»، «ضد مسیح»، «قضیه واگنر»، «غروب بتان» و «اینک انسان»، به رشته تحریر در آمد.

در ژوئن 1888 نیچه دیوانه شد و دیگر چیزی ننوشت و البته شناخته شدن او هم به سالهای بعد از این و به کوشش خواهرش بر می گردد. استفاده نازی ها از فلسفه نیچه نوعی سوء استفاده است که موجب این نیز خواهر نیچه و باور های خواهرش است.

در پایان به نقطه اتصال نیچه و دلوز اشاره شد که همانا «عقلانیتِ تالی میل و قدرت» است و در دلوز که شاگرد فوکو نیز هست پروژه نیچه با اندیشه انگلیسی و فارغ از عقل گرایی سخت فرانسوی ولی همچنان در پی ساخت عقلانیتی فرا فردی ادامه یافته که قابل تامل و نقد است.